Najsłynniejsze muzea w Hiszpanii, Część I / Madryt

Czy wiesz, że Hiszpania ma jedne z najlepszych kolekcji sztuki zarówno dawnej, jak i współczesnej na świecie? Muzea od Barcelony po Bilbao każdego roku przyciągają tysiące turystów. Dowiedz się dlaczego. 

Jednym z najsłynniejszych muzeów Hiszpanii jest Museo Nacional del Prado w Madrycie. Ten monumentalny, klasycyzujący budynek w centrum stolicy mieści ponad 35 000 dzieł. Wśród nich są obrazy Velázqueza, Zurbarána czy Goi, ale również arcydzieła sztuki niderlandzkiej, słynny tryptyk “Ogród rozkoszy ziemskich” Hieronymusa Boscha; włoskiej – prace Tycjana czy Caravaggia; flamandzkiej – Rubens; holenderskiej – Rembrandt; czy francuskiej – Poussin. Ilość oraz jakość zgromadzonych dzieł w Muzeum Prado, sprawiają, że jest to jedna z najsłynniejszych i najczęściej zwiedzanych kolekcji sztuki na świecie. 

Znajduje się tam jeden z najsłynniejszy hiszpańskich obrazów, Las Meninas (Panny dworskie), autorstwa Diego Velázqueza. Jest to płótno dużych rozmiarów, 316 x 276 cm. Przedstawia scenę rodzajową w sali pałacu królewskiego. Wśród ukazanych postaci jest infantka Małgorzata, córka króla Filipa IV, w otoczeniu panien dworskich. W scenie uczestniczy sam Velázquez stojąc przed sztalugą z płótnem trzyma pędzel i paletę. Na drugim planie widzimy obrazy przedstawiające sceny mitologiczne, postać kamerdynera uchylającego kotarę do pomieszczenia w głębi oraz samą parę królewską, jednak monarchowie pojawiają się jedynie w lustrzanym odbiciu. Sugeruje to, że Velázquez stojąc przed płótnem maluje ich portret. Jednak główną bohaterką przedstawienia jest centralnie ustawiona postać Małgorzaty. Być może pojawiająca się na obrazie para królewska tylko przygląda się przygotowaniom do pracy nad powstającym portretem infantki? Istnieją różne interpretacje tego obrazu. Jest on także wypełniony symbolami. Artysta nigdy nie wyjaśnił znaczenia tej kompozycji. Velázquez stworzył także kilka klasycznych portretów infantki Małgorzaty. 

W bliskim sąsiedztwie muzeum założonego przez króla, Ferdynanda VII, niemal vis-a-vis, po drugiej stronie ulicy znajduje się Muzeum Thyssen-Bornemisza. Jest to wyjątkowa instytucja, gdyż całe muzeum powstało dzięki prywatnej kolekcji sztuki barona Heinricha Thyssena-Bornemiszy i jego syna Hansa Heinricha Thyssena-Bornemiszy. Słynna rodzina zgromadziła prace, m.in. Tycjana, Durera, El Greco, Goi czy van Gogha. Znajdują się tu także pokaźne zbiory sztuki współczesnej. Otwarte zostało w 1992 roku. Od tego momentu siedzibą tej wyjątkowej kolekcji jest Pałac Villahermosa. W 2004 roku kolekcja niemiecko-węgierskiej rodziny została powiększona o zbiory żony Hansa Heinricha, hiszpańskiej kolekcjonerki, Carmen Thyssen-Bornemisza. W 2017 roku ze względu na rangę kolekcji oraz działalność muzeum, w tym spektakularne wystawy czasowe, nadano mu miano muzeum “narodowego”. 

Już niedługo, w październiku, w związku z obchodami roku Pabla Picassa, w Museo Thyssen-Bornemisza, otwarta zostanie ekspozycja poświęcona dialogowi między pracami Picassa a sztuką dawnych Mistrzów: El Greca, Rubensa, Zurbarána czy Goi. Natomiast do połowy września w Prado możemy zobaczyć wystawę zestawiająca twórczość dwóch wielkich Mistrzów  — Pablo Picasso i El Greco. 

Tak zwany “Trójkąt sztuki” w Madrycie zamyka Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía. Otwarte także w 1992 roku jest jednym z najważniejszych w Hiszpanii ośrodków prezentujących sztukę nowoczesną. W budynku dawnego szpitala otwarta została ekspozycja arcydzieł sztuki XX wieku. Kolekcja jest dedykowana sztuce hiszpańskiej, jednak znajdują się w niej prace Francisa Bacona, Lucio Fontany, Nam June Paika czy Damiena Hirsta. 

Niewątpliwie najsłynniejszym dziełem znajdującym się w kolekcji jest “Guernica” Pabla Picassa z 1937 r. Zachowany w monochromatycznych odcieniach obraz jest wyrazem sprzeciwu wobec wojny domowej w Hiszpanii i zbombardowania przez hitlerowski Legion Condor bezbronnej ludności cywilnej w baskijskim mieście, Guernica. 

Miejsce słynie z angażowania się w sprawy bieżące oraz promowanie działań z pogranicza sztuki i aktywizmu. Bogaty program wydarzeń towarzyszących sprawia, że Muzeum gromadzi ogromną publiczność, także poza salami wystawowymi. Odbywają się tu spotkania z ludźmi kultury oraz ciekawe wykłady, także w języku angielskim.