Status rezydenta w Hiszpanii

Coraz więcej Polaków decyduje się na zakup swojego drugiego domu w słonecznej Hiszpanii. Niektórzy z nich, zauroczeni klimatem i stylem życia, postanawiają zamieszkać tam na stałe. W takiej sytuacji warto rozważyć ubieganie się o status rezydenta, który znacząco ułatwia formalności i otwiera drzwi do wielu udogodnień, niedostępnych dla osób nieposiadających tego statusu.

W Hiszpanii istnieją dwa typy rezydencji – pobytowa i podatkowa. Rezydencja pobytowa to formalne prawo do przebywania na terenie Hiszpanii, zarówno na stałe, jak i tymczasowo. Jeżeli planujesz zamieszkać w swojej hiszpańskiej nieruchomości na dłużej, rezydencja pobytowa może okazać się dla Ciebie bardzo korzystna. Status rezydencji w Hiszpanii to nie tylko prawo do pobytu, ale także klucz do załatwiania codziennych spraw formalnych. Dzięki niemu masz możliwość zapisania dzieci do szkół hiszpańskich, możesz korzystać z konta bankowego z niższymi opłatami oraz otrzymać tak zwaną „Tarjeta Sanitaria Individual”, czyli publiczną kartę zdrowia. Warunkiem uzyskania rezydencji pobytowej jest wykazanie stabilności finansowej. Jeżeli nie prowadzisz działalności gospodarczej na terenie Hiszpanii, konieczne będzie przedstawienie umowy o pracę lub odpowiedniej sumy ulokowanej na hiszpańskim koncie. Niezbędne również jest posiadanie ubezpieczenia zdrowotnego.

Rezydencja podatkowa odnosi się natomiast do zobowiązań wobec Hiszpanii. Będąc rezydentem podatkowym, jesteś zobowiązany do rozliczania swoich dochodów krajowych i zagranicznych przed urzędem skarbowym w Hiszpanii. Status rezydenta podatkowego zostaje nadany osobom, które mieszkają na terenie królestwa przez ponad 183 dni w roku. Po przekroczeniu tej liczby dni, automatycznie jest się uznawanym za rezydenta podatkowego, nawet jeżeli nie ubiegaliśmy się wcześniej o rezydencję pobytową. Co więcej, jeżeli główne źródło Twojego dochodu znajduje się w Hiszpanii, możesz być kwalifikowany jako rezydent, nawet jeśli nie spędzasz tam wspomnianej liczby dni.

Proces ubiegania się o status rezydenta wiąże się z pewnymi czynnościami formalnymi. Pierwszym krokiem jest ubieganie się o „zieloną kartę”. Aby ją otrzymać, należy spełnić kryteria ekonomiczne, czyli udokumentować, że jest w stanie utrzymać się na terenie Hiszpanii. Po pięciu latach posiadania tymczasowej rezydencji można wnioskować o stałą rezydenturę. 

Aby uzyskać status rezydenta podatkowego, należy udać się do lokalnego urzędu (np. policji lub biura imigracyjnego) i wypełnić odpowiedni formularz, zwykle jest to EX 18. Konieczne jest dostarczenie dokumentów potwierdzających cel pobytu, takich jak umowa o pracę czy zaświadczenie o zameldowaniu.

Posiadanie statusu rezydenta to znacznie więcej niż sam numer identyfikacji obcokrajowca (N.I.E.). Umożliwia on korzystanie z pełni usług publicznych, ułatwia codzienne funkcjonowanie i daje dostęp do wielu ulg oraz udogodnień, które mogą być kluczowe dla osób planujących dłuższy pobyt lub mieszkanie w Hiszpanii.